آن عشق وصله خورده که نخ نما شده بود
آن بخت آبله رویی که بی حیا شده بود
پس مانده های رفاقت که رنگ پس میداد
آن چشم شوخ نگاری که بی وفا شده بود
این روی رویه بسته و این حال رو به زوال
این قلب بسته زبانی که مبتلا شده بود
طفلک دلی که دلش خوش به فال حافظ بود
این استخاره ها که دمادم خطا شده بود
ارزانی خودت، ضمیمه کن به خاطره ی
مردی که رفت و فقط رد پا شده بود
مردی که در توهم نام تو دست و پا میزد
دستی که می فشرد و به ناگه رها شده بود
آواز کن که چنان بی صدا ترک می خورد
تصنیف خش خش برگ مرده ها شده بود
آواز کن که کم شده بود و دگر نمیخندید
خود علت اشاره و خنده ها شده بود
این خاطرات غبار گرفته را که شکل تو اند
آن اشکهای دروغی که بی صفا شده بود
ارزانی خودت، ضمیمه کن به خاطره ی
آن عشق وصله خورده که نخ نما شده بود
بر خنده پوسیده ما تیشه زدند
این تیشه ورانی که مرا ریشه زدند
ایام غزلخوانی و ساغر پر بود
سنگ دل ایام بر این شیشه زدند
تقدیر رقم خورده مرا یار نباشد
"آنکس که بدو رای، خریدار نباشد"
در کنج غزلخانه شب قافیه تنگ و
چرخ فلکم گشت، به رفتار نباشد
تقدیر رقم خورده که در دفتر ایام
با صفحه لبخند مرا کار نباشد
گر بر خود و بر حال دلم خنده کنم
بر قهقه ام فرصت تکرار نباشد
یکشب که کنار دلخوشی خوابم برد
بر طول کشیدن شب اصرار نباشد
تقدیر رقم خورده مرا یار نباشد
بر روزه تنهاییم افطار نباشد
خبر رسیده برایت چقدر بیمارم؟
تب نگاه تو دارد نگاه تب دارم
خبر رسیده که از رفتنت دلم یخ زد؟
برای گریه نکردن بهانه کم دارم
خبر رسیده ز هجرت چقدر کم شده ام؟
حراج کرده ام عشق و کساد بازارم
شنیده ای که همیشه کنار پنجره ام؟
در انتظار عبورت هنوز بیدارم
شنیده ای ز نگاه غروب خم شده ام؟
غروب هم زده زانو کنار آوارم
قسم به حال خرابم، قسم به حال خوشت
خیال قهقهه هایت، دلیل آزارم
کاش میشد گداییت کنم ز شاه خزان
چقدر یاد تو دارد صدای گیتارم
عجب حکایت شومی، طناب نافرمان
به شوق آنکه بیایی نمیزند دارم
شب از ستاره تهی شد دلت ز باور من
و اینکه خاطره نامیدیم خبر دارم
مرا به باد سپردی تو را به نذر و نیاز
سپردمت به غزلها و غم نگهدارم