پلهای مقوایی

یادداشتها و اشعار نیما مقدم از مجموعه پلهای مقوایی

پلهای مقوایی

یادداشتها و اشعار نیما مقدم از مجموعه پلهای مقوایی

شرح حال

یک نقطه از سر سطر،

اینجا مجال من است.

در لابه لای دفتر ایام بی سبب، برگی مچاله هست

یک مشت  خط خطی خنده دار سیاه...

این شرح حال من است.

یک گوشه از زمین،

روی مدار زلزله ،عمق کویر

با یک شناسنامه عکسدار ، که مال من است...

این شرح حال من است.

با خاطرات قلم خورده، مهر ثبت گناه

پیغامهای رفته و پسغامهای مانده به راه،

دلخوش به چاپ غزل،

یک سطر عاشقانه و یکصد ستون سیاه،

حتی همین غزل وزن در رفته طرح جدید،

تصویر حال پریشان و رو به زوال من است.

نزدیک نقطه آخر رسیده ام،مجالی نیست

تنها نشستن شبها دگر ملالی نیست

من خوگرفته ام

این غصه های دمادم حلال من است.

یک نقطه از سر سطر،

یک کنج پاورقی نوشته است "اگر که بر میگشت..."

یک نقطه چین و چرا و مرور آنچه گذشت...

تنها سئوال من است.

چندین چروک مورب،

کمی کبودی چشم

حسن جمال من است

دیگر چه مانده ز من؟

جز یک شناسنامه عکسدار،که مال من است...

این شرح حال من است.

نوروز باستانی بر همه دوستان مبارک باد

کوچکترین ترانه دفترم

                         نگاه تو بود...

اگه یه روزی دیدمت

من که همون قدیمیم           چی شد که گفتی بد شدم

درسای سختو پس دادم       ولی دوباره رد شدم

 

توی حساب کتاب شب         یه جایی خط خوردگی داشت

چشمای بی معرفتت           پای حساب ما گذاشت

 

من که نفهمیدم چی شد      گفتی که راه آخره

گفتی فراموشت کنم            اینا گناه سفره

 

هنوز چشام خشک نشده      یادم به خنده هات میاد

بغضمو دلداری میدم              دلم میگه تو رو میخواد

 

اگه یه روزی دیدمت              یه روز از این روزای بد

فقط میخوام بهم بگی           بگی چطور دلت اومد

 

اگه یه روزی دیدمت              یه روز از این روزای بد

یه خورده آروم میگیرم            وقتی که اشکت در اومد

 

بغضمو رو نمیکنم                 دستتو پس نمیزنم

حتی اگه نگام کنی              نفس نفس نمیزنم

 

تموم اینا یه طرف                 خاطره هامونو بگو

تموم لحظه هایی که            نشسته بودی روبرو

 

نه شونه های کوچیکت         نه عشقی مونده یادگار

غرورمو مچاله کن                 تو هم منو تنها بذار

 

الهی قسمتت بشه              زمستونای بی بهار

روزای پشت پنجره                شبای تلخ انتظار

 

 

 

برنمیگردی

برگرد و ببین گلای گلدون           

پژمرده و تب کرده و داغون

یخ کردن و منتظر نشستن         

                                            دلتنگ نوازش صداتون

 

برگرد و ببین صدای سازم          

 این خاطره ها که می نوازم

این نتای بی صدای گیتار           

                                            کم داره نت صدای پاتون

 

من رو که نگو خرد و خمیرم        

بین غزل و قصیده ،گیرم

بد جوری هوای تو رو کردم         

                                            بد جوری هوای نم بارون

 

گفتی که دیگه بر نمیگردی         

گفتی و نمیدونی چه کردی

موندم که چه جوری میتونستی  

                                           اون حرفای سختو بگی آسون

 

باشه برو این کوچه و این تو        

پر کن سبد بی کسیامو

باشه برو این کوچه شلوغه      

                                            اینم من و گریه و زمستون

 

من می مونم و باد غزلخون        

من می مونم و شبای ویرون

باشه برو با هر کی که میخوای   

                                           من می مونم و خاطره هامون